2024-07-08
한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina
(I) Auto genus automatic derivatio
Auto sponte deduci rationem variabilis
auto- rationem actualem non repraesentat, sicut declaratio figurae placeholder est
Auto non est omnipotens et in aliquo missione deduci possunt.
Cum variabilis regula vel relatio non est, derivatio consequentia non retinebit keywords constantes et volatiles;
Missiones ubi auto- non possunt esse;
1.auto pro functione parametri adhiberi non potest, quia auto utens parametro formali aequipollet cum initiali invariabili non et auto- emundari non potest;
2. Adhiberi non potest membrum variabilium generis initialize non-statice, quia variabiles membri non stati ad objecta pertinent, et ratio obiecti cognoscitur donec creetur;
3. Non potes auto keyword utere ad ordinatim definiendum;
4. Auto ad parametris parametris adhiberi non potest;
Commendatur usus missionibus ad auto-:
1. Used for traversal of STL continentia;
2. Usus ad programmandi genus;
(2) decltype derivation
Interdum non opus est vel variabiles definire non potes, sed genus quoddam obtinere vis. Decltype uti potes ; Id est deduce rationem per x *
Derivationis praecepta:
1. Locutio ordinaria variabilis est, dictio ordinaria, vel dictio temporalis classis, et genus decltypum deductum cum typo locutionis congruit;
2. Expressio functionis est, et ratio deducta utens decltypo consentaneum est cum valore reditus functionis (si valor reditus cum const, volatilibus qualificatis modificatur, neglectis qualificatis);
3. Locutio est lvalue vel involuta (), et decltypus deduci adhibetur ad relationem expressionis speciei (si reditus valoris cum qualificatis const vel volatilibus modificatur, qualificati negliguntur);
Applicationem missionum decltype:
1. Plerumque programmandi generatim adhibetur, quia in programmando genere generum numerus incertae sunt;
finale dicitur certum genus restringere ab hereditate vel munere quodam virtuali ne opprimatur.
Cum munus finale mutat, virtualis functiones tantum mutare potes, et keyword finale post genus vel munus ponendum est. Cum functio virtualis finali modificatur, genus impedire potest, quominus virtualis functio parentis classis praeeat.
Cum genus finale mutat, scribe finalem post nomen classis, significans hoc genus non amplius hereditarium esse, hoc est, hoc genus classes non amplius derivasse.
Primae partes: nomina spatiis declarare solebant. Usura spatia nominare certamina impedire possunt;
Nova functione: "alias typum definias".
Usura pro typedef ad munus indicibus definiendum facit codicem facilius legere. Primis diebus, typedef munus indicibus definire adhibitum est, ut: typedef int (func) (int, filum); usus definitionis loco usus: func utens = int ()(int, string);
Usura specificare potest aliases pro template, sed typedef non potest
Mane C compilatores interpretati sunt duo anguli recti brackets ut operatorium recti subcinctus
Inter novas notas, regulae parsing compilatoris emendatae sunt ad uncis rectis angulus multiplex parse in parametris terminationibus quam maxime.
Vincire adhibitum est ut munus opprimendi in classe derivata eandem subscriptionem habeat ac debitam virtualem functionem basis classis, et etiam aperte indicat munus ordinis turpium subrectum iri.
Override inscriptus est post munus, explicite affirmans munus esse opprimi, et compilator officiorum rationem et virtualem functionem parentis ordinis reprehendet.
Scribere reditus pretii genus functionis post corporis declarationem functionis, auto func (parameter 1, parameter 2,...) -